قندأوه. [ ق ِ دَءْ وَ ] ( ع ص ) بداخلاق و بدغذا. || سبک و خفیف. || ناقه قِنْدَاءْوَة؛ بمعنی سریعه و جریئه. || رجل قندأوه و سندأوه ؛ بمعنی خفیف. || قدوم قندأوه ؛ تیشه تیز و گویند این فندأوه بافاء است. ( اقرب الموارد ). رجوع به ماده قبل شود.
