قنبره
لغت نامه دهخدا
قنبرة. [ قُم ْ ب ُ رَ ] ( ع اِ ) پر زاید راست که بر سر ماکیان و جز آن باشد. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قنبرانیه شود.
قنبره. [ قَم ْ ب َ رَ ] ( اِخ ) اسماعیل بن محمد قمی. از فقهاء شیعه و کتاب المعرفة از اوست. رجوع به اسماعیل بن محمدبن اسماعیل شود.
فرهنگ فارسی
اسمعیل بن محمد قمی از فقهائ شیعه و کتاب المعرفه از اوست .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید