قناف
لغت نامه دهخدا
قناف. [ ق ُ ] ( ع ص ) مرد بزرگ بینی کلان ریش درازقامت درشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). الکبیر الانف و قیل العظیم الرأس واللحیة و قیل الطویل الغلیظ. ( اقرب الموارد ). || سر نره بزرگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به قِناف شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید