قمیع

لغت نامه دهخدا

قمیع. [ ق َ ] ( ع اِ ) سر کوهان. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || تندی که بالای مهره پشت است. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس