قمری های خاکی

قمری های خاکی ( نام علمی: Geopelia ) ، سرده ای از کبوترهای کوچک دم دراز از خانواده کبوتران است. آنها بومی جنوب شرق آسیا و استرالیا هستند و اغلب در مناطق باز و بوته زارها یافت می شوند. آنها عمدتاً از دانه هایی تغذیه می کنند که با جستجو روی زمین پیدا می کنند. آنها معمولاً دو تخم را در یک لانه ساده از شاخه ها و علف می گذارند. پرهای آنها عمدتاً قهوه ای مایل به خاکستری با الگوی لکه ها یا نوارها است. قمری گورخری و قمری الماسی معمولاً در اسارت نگهداری می شوند.
این سرده در سال ۱۸۳۷ توسط طبیعت شناس انگلیسی ویلیام جان سوینسون با قمری گورخری ( Geopelia striata ) به عنوان گونه نماد معرفی شد. نام این سرده ترکیبی از واژه یونان باستان geō به معنای «زمین» و peleia به معنای «قمری - کبوتر» است.
این سرده دارای پنج گونه است. [ ۱]
• قمری الماسی، Geopelia cuneata
• قمری گورخری، Geopelia striata
• قمری آشتی جو، Geopelia placida ( گاهی به عنوان زیرگونه G. striata در نظر گرفته می شود )
• قمری نواری، Geopelia maugeus ( گاهی به عنوان زیرگونه G. striata در نظر گرفته می شود )
• قمری شانه نواری، Geopelia humeralis