قمرود اثار باستانی

قمرود آثار باستانی. قُمرود، آثار باستانی
کاروانسرای قلعه سنگی، قمرود
قُمرود دشتی حاصل خیز در شمال شرقی شهر قُم است. کوه های منفرد سِپَر رُستَم و کوه سِفید، دشت قمرود را احاطه کرده اند و رودهای ساوه و قَرَه چای آن جا را آبیاری می کنند. نام قمرود از روستای بزرگ قمرود گرفته شده است. دشت قمرود به علت موقعیت ممتاز جغرافیایی آن، از پیش از تاریخ محل تجمع و اسکان جوامع انسانی بوده است. از آغاز دهۀ ۱۳۷۰ش میرعابدین کابلی، از باستان شناسان سازمان میراث فرهنگی کشور، آثار باستانی قمرود را شناسایی و معرفی کرد: الف) محوطه های باستانی هزارۀ پنجم پ م: قَرَه تپه، سیاه تپه، تپه اَلبُرز؛ ب) محوطه های تاریخی پیش از اسلام: آق تپۀ البرز و قلعه گلی؛ ج) محوطه های باستانی عصر سلجوقی: قلعه تپه، هفت گنبد، قِلمان خانه، نَقارِه خانه، تپۀ سرگردان، تپۀ تَنورِه، تپۀ سُرخ ؛ د) کاروان سراها: محمدآباد، کاروان سرا گِلی پُل دَلاک؛ ه ) قلاع دوران اسلامی: قلعه قُمرود، قلعه قَنبَر عَلی؛ و) قلاع دورۀ قاجاری: مُظَفَرآباد، مَلِک آباد، سام آباد، شیرین قلعه یا منصورآباد؛ ز) میل های راهنمای کاروانیان: میل صَفَر عَلی، میل بابَک؛ ح) شانزده بُقعِه و امامزاده؛ ط) پل های تاریخی دَلّاک، شکسته؛ ی) بنداب های بَندِ جَنگَل و بند عامِر یا عُمَر.