قمراوی
لغت نامه دهخدا
قمراوی. [ ق َ ] ( اِخ ) موسی از فقیهان و ادیبان است که در مناظره دستی توانا داشته است. مؤلف معجم البلدان آرد: من او را در حلب دیدم. وی به سال 625 هَ. ق. درگذشت. ( از معجم البلدان ).
قمراوی. [ ق َ ] ( اِخ ) نجم الدین. از دانشمندان بزرگ است که در فقه و حکمت تبحر داشته است. وی سفرها کرده و در موصل شیخ کمال الدین یونس را دیده است. رجوع به عیون الانباء ج 1 ص 307 شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید