قماص
لغت نامه دهخدا
قماص. [ ق ِ ] ( ع مص ) برجستن اسب و جز آن و برداشتن هر دو دست را معاً و بنهادن هر دو را معاً. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ما بالعیر من قماص ؛ ای وثوب. و این مثل است برای ضعیف و ناتوانی که حرکت نتواند کرد و کسی که پس از عزت خوار و زبون گردد. ( اقرب الموارد ). || درکشیده شدن پی اسب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به قَمص شود. || ( اِمص ) قلق و اضطراب. ( اقرب الموارد ). بیقراری و برجهندگی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و گاهی مضموم شود. ( منتهی الارب ).
قماص. [ ق َم ْ ما ] ( ع ص ) پیراهن فروش. ( از اللباب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید