قماح
لغت نامه دهخدا
قماح. [ ق َم ْ ما ] ( ع ص ) گندم فروش. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
قماح. [ ق َم ْ ما ] ( اِخ ) عباس بن احمدبن سعیدبن مقاتل ، مکنی به ابوالفضل. از محدثان است. وی از محمدبن زبان و جز او روایت کند و از او ابوذکریا یحیی بن علی طحان روایت دارد. او در شعبان سال 363 هَ. ق. در گذشت. ( اللباب فی تهذیب الانساب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید