قلیمیا. [ ق ِ ] ( معرب ، اِ ) اقلیمیا و آن خلطی و دردی که بعد از گداختن طلا و نقره در خلاص میماند و سوخته فلزات دیگر را نیز گویند و بعضی ریزه زر و سیم را نیز گفته اند. ( آنندراج ). رجوع به اقلیمیا شود.
