قلیله

لغت نامه دهخدا

( قلیلة ) قلیلة. [ ق َ لی ل َ ] ( ع ص ) مؤنث قلیل. ( اقرب الموارد ). رجوع به قلیل شود.

قلیلة. [ ق ِل ْ لی ل َ ] ( ع اِ ) همه و جمله. اخذه بقلیلته ؛ ای بجملته. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

قلیله. [ ق ُ ل َ ] ( اِخ ) از قلعه ها وآبادیهای زیارت خواسته رود. رجوع به ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ص 171 شود.

همه جماعت

[ویکی الکتاب] معنی قَلِیلَةٍ: کم - اندک
ریشه کلمه:
قلل (۷۶ بار)

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید