قلیص

لغت نامه دهخدا

قلیص. [ ق َ ] ( ع ص ) آب برجهنده. ( منتهی الارب ). آب بلند برآمده در چاه. ( مهذب الاسماء ). من الماء، المرتفع. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس