قلمرو شیمابارا

قلمروی شیمابارا ( به ژاپنی: 対馬府中藩 島原藩 Shimabara - han ) یک هان در ژاپنِ دورهٔ ادو بود. این هان با ولایت هیزن ( معادل امروزی: استان ساگا ) مرتبط بود. اولین دایمیوی این هان ترازاوا هیروتاکا بود.
در نظام فئودالی ژاپن، به ویژه پس از اقدامات تویوتومی هیده یوشی، قلمروها ( من جمله کوماموتو ) کم کم از دارایی های عینی و ملموس به مفاهیمی انتزاعی با بار سیاسی و اقتصادی مبدل شدند تا از قدرت سلحشوران محلی به نفع دایمیوها کاسته شود. محدودهٔ قلمروها به کمک نقشه برداری های دوره ای حدنگاشتی و نیز پیش بینی میزان محصول دهی تعیین می شد. به عبارت دیگر، قلمرو بر مبنای کُکوداکا یا «ارزش اقتصادی زمین» مشخص می شد، نه مساحتش. نظام فئودالی در ژاپن از این لحاظ با فئودالیسم در غرب تفاوت داشت.
دایمیوی این منطقه خاندان آریما بودند که به مذهب مسیحیت ( کیریشیتان ) گرویده بودند، مقر این خاندان در اواخر دوره موروماچی در قلعه هینوئه و قلعه هارا بود. پس از شروع سیاست ممنوع شدن مسیحیت در شوگونسالاری توکوگاوا در سال ۱۶۱۴، به جای آریما نائوزومی، ماتسوکورا شیگه ماسا دایمیوی این قلمرو شد. شیگه ماسا، به شدت ممنوعیت مسیحیت را اعمال کرده و اعدام های دسته جمعی اجرا می کرد. او مالیات بسیار سنگینی برای ساخت و ساز یک قلعه جدید بنام قلعه شیمابارا از ر طی ۱۶۱۸–۱۶۲۴ وضع کرده بود. ظلم و ستم شیگه ماسا عامل مهمی بود که منجر به شورش شیمابارا شد.