قلم فضایی ( به انگلیسی: Space Pen ) یا قلم گرانش صفر ( به انگلیسی: Zero Gravity Pen ) محصولی از شرکت قلم فضایی فیشر ( به انگلیسی: Fisher Space Pen Company ) است. این قلم از کارتریج جوهر تحت فشار استفاده می کند و بنابر ادعای شرکت سازنده قابلیت نوشتن در شرایط بی وزنی ( گرانش صفر ) ، به صورت پشت و رو، در زیر آب، روی کاغذهای خیس و روغنی، در هر زاویه و در شدیدترین محدوده های دمایی را داراست.
مخترع قلم فضایی فیشر صنعتگر و تولیدکنندهٔ قلم آمریکایی، پل سی. فیشر است که این محصول را نخستین بار با عنوان قلم ضد جاذبهٔ AG7 در ۱۹۶۵ به ثبت رساند و آنرا در بولدر سیتی ایالت نوادای آمریکا تولید نمود.
این خودکار از کاربید تنگستن ساخته شده و به صورتی سوار شده است که نشتی نداشته باشد. شناوری کشویی جوهر را از گاز فشردهٔ نیتروژن که تحت فشار تقریبی ۳۵ پوند بر اینچ مربع ( ۲۴۰ کیلوپاسکال ) قرار دارد جدا می سازد. جوهر تیکسوتروپی که در مخزنی مهر و موم شده و تحت فشار قرار دارد به ادعای سازنده سه برابر بیشتر از خودکارهای معمولی می نویسد. این خودکار تا ارتفاع ۳۸۱۰ متری ( ۱۲٬۵۰۰ فوت ) و در محدودهٔ دمایی - ۳۰ تا ۲۵۰ درجهٔ فارنهایت ( - ۳۵ تا ۱۲۰ درجهٔ سانتی گراد ) توانایی نوشتن دارد. عمر مفید تقریبی این خودکار ۱۰۰ سال است.
بنا بر داستانی عامیانه، ناسا که با مشکل ننوشتن خودکارها در شرایط بی وزنی روبرو شده بود هزینهٔ گزافی را صرف تحقیق و تولید خودکاری نمود که بتواند در فضا نیز بنویسد که نتیجهٔ آن تولید قلم فضایی فیشر بود. اما اتحاد جماهیر شوروی در مقابل راه ساده تر و ارزانتر را که استفاده از مداد به جای خودکار بود را برگزید. اما این داستان واقعیت ندارد زیرا قلم فضایی فیشر مستقل از ناسا و با بودجهٔ شخصی تولید گردید و تنها پس از تکمیل به ناسا ( و سپس به شوروی ) فروخته شد.
فضانوردان روسی از مداد و مدادهای روغنی و لوح های پلاستیکی برای نوشتن استفاده می کردند تا آنکه آنان نیز در ۱۹۶۹ به استفاده از قلم فضایی روی آورده و ۱۰۰ عدد از آن را برای مأموریت های بعدی خریداری نمودند. ناسا نیز پیشتر در برنامه های فضاییش از مداد استفاده می نمود اما به دلیل خطرات قابل توجه مربوط به امکان آتش گرفتن نوک های شکستهٔ مداد و گرد گرافیت در جاذبهٔ صفر به دلیل طبیعت چوبی آنها نیاز به راه حلی برای این موضوع حس می شد. ناسا هیچ گاه با پل فیشر برای تولید قلم فضایی وارد مذاکره نشد و فیشر نیز ار هیچ بودجهٔ دولتی برای توسعهٔ محصولش استفاده نکرد. او خودکارش را به طور مستقل ساخت و سپس از ناسا خواست تا آن را آزمایش نماید. پس از معرفی قلم فضایی، آژانس های فضایی هر دو کشور ایالات متحدهٔ آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی ( بعدتر روسیه ) آنرا مورد استفاده قرار دادند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمخترع قلم فضایی فیشر صنعتگر و تولیدکنندهٔ قلم آمریکایی، پل سی. فیشر است که این محصول را نخستین بار با عنوان قلم ضد جاذبهٔ AG7 در ۱۹۶۵ به ثبت رساند و آنرا در بولدر سیتی ایالت نوادای آمریکا تولید نمود.
این خودکار از کاربید تنگستن ساخته شده و به صورتی سوار شده است که نشتی نداشته باشد. شناوری کشویی جوهر را از گاز فشردهٔ نیتروژن که تحت فشار تقریبی ۳۵ پوند بر اینچ مربع ( ۲۴۰ کیلوپاسکال ) قرار دارد جدا می سازد. جوهر تیکسوتروپی که در مخزنی مهر و موم شده و تحت فشار قرار دارد به ادعای سازنده سه برابر بیشتر از خودکارهای معمولی می نویسد. این خودکار تا ارتفاع ۳۸۱۰ متری ( ۱۲٬۵۰۰ فوت ) و در محدودهٔ دمایی - ۳۰ تا ۲۵۰ درجهٔ فارنهایت ( - ۳۵ تا ۱۲۰ درجهٔ سانتی گراد ) توانایی نوشتن دارد. عمر مفید تقریبی این خودکار ۱۰۰ سال است.
بنا بر داستانی عامیانه، ناسا که با مشکل ننوشتن خودکارها در شرایط بی وزنی روبرو شده بود هزینهٔ گزافی را صرف تحقیق و تولید خودکاری نمود که بتواند در فضا نیز بنویسد که نتیجهٔ آن تولید قلم فضایی فیشر بود. اما اتحاد جماهیر شوروی در مقابل راه ساده تر و ارزانتر را که استفاده از مداد به جای خودکار بود را برگزید. اما این داستان واقعیت ندارد زیرا قلم فضایی فیشر مستقل از ناسا و با بودجهٔ شخصی تولید گردید و تنها پس از تکمیل به ناسا ( و سپس به شوروی ) فروخته شد.
فضانوردان روسی از مداد و مدادهای روغنی و لوح های پلاستیکی برای نوشتن استفاده می کردند تا آنکه آنان نیز در ۱۹۶۹ به استفاده از قلم فضایی روی آورده و ۱۰۰ عدد از آن را برای مأموریت های بعدی خریداری نمودند. ناسا نیز پیشتر در برنامه های فضاییش از مداد استفاده می نمود اما به دلیل خطرات قابل توجه مربوط به امکان آتش گرفتن نوک های شکستهٔ مداد و گرد گرافیت در جاذبهٔ صفر به دلیل طبیعت چوبی آنها نیاز به راه حلی برای این موضوع حس می شد. ناسا هیچ گاه با پل فیشر برای تولید قلم فضایی وارد مذاکره نشد و فیشر نیز ار هیچ بودجهٔ دولتی برای توسعهٔ محصولش استفاده نکرد. او خودکارش را به طور مستقل ساخت و سپس از ناسا خواست تا آن را آزمایش نماید. پس از معرفی قلم فضایی، آژانس های فضایی هر دو کشور ایالات متحدهٔ آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی ( بعدتر روسیه ) آنرا مورد استفاده قرار دادند.
wiki: قلم فضایی