قلم تزریقی[ الف] ( که به آن قلم دارو[ ب] نیز گفته می شود ) وسیله ای است که برای تزریق دارو به صورت زیرجلدی استفاده می شود. قلم های تزریقی اولین بار در دهه ۱۹۸۰ برای سهولت استفاده طراحی شدند و به این ترتیب میزان پایبندی بیمار افزایش یافت. تفاوت اصلی بین قلم های تزریقی با ویال و سرنگ های سنتی در استفاده آسان از قلم تزریقی توسط افرادی با مهارت کم، دارای ضعف بینایی یا افرادی که برای تجویز به موقع دارو نیاز به قابلیت حمل دارند، است. قلم های تزریقی همچنین ترس یا مشکلات ناشی از تزریق دارو به خود را کاهش می دهند؛ این امر احتمال مصرف دارو توسط فرد را افزایش می دهد.
از قلم های تزریقی معمولاً برای داروهایی استفاده می شود که در طی یک دوره نسبتاً کوتاه ، به طور مکرر تزریق می شوند؛ به ویژه انسولین و آنالوگهای انسولین که در درمان دیابت استفاده می شوند ( این موارد قلم انسولین[ پ] نیز نامیده می شوند ) . بسیاری از داروهای دیگر نیز به صورت قلم های تزریقی در دسترس هستند؛ همچون سایر داروهای تزریقی دیابت، داروهای کلسترول بالا، پیشگیری از میگرن و سایر ( مثلا پادتن های مونوکلونال ) . مطالعات نشان داده که قلم های تزریقی حداقل به اندازه تزریق ویال و سرنگ مؤثرند و نظرسنجی ها نیز نشان داده است که تعداد زیادی از افراد در صورت موجود بودن، قلم تزریقی را بر ویال و سرنگ ترجیح می دهند. پس از استقبال تدریجی در ایالات متحده، تجویز قلم های تزریقی از ویال و سرنگ انسولین در دیابت نوع ۲ پیشی گرفته است.
اولین قلم تزریقی ، سال ۱۹۸۵ توسط شرکت نوو نوردیسک برای تجویز محصولات انسولین معرفی شد. [ ۱] پس از آن، قلم های انسولین در ایالات متحده به رفته رفته مورد استقبال قرار گرفتند. در سال ۱۹۹۹ فقط ۲٪ انسولین از طریق قلم تزریق می شد. مانع عمده در برابر پذیرش این شکل دارو در ایالات متحده افزایش هزینه های اولیه قلم های انسولین در مقایسه با روش های تزریق سنتی بود. [ ۲] طی مطالعاتی مشخص شد که هزینه بالای قلم انسولین با افزایش انطباق بیمار با درمان و کاهش هزینه های کلی مراقبت های بهداشتی جبران می شود. پس از آن، استقبال از این قلم ها در ایالات متحده شتاب گرفت. [ ۳] از لحاظ تاریخی، سوزن های قلم با طول ۱۲٫۷ میلی متر ساخته می شدند. با گذشت زمان، سوزن های طراحی شده برای قلم های انسولین کوتاه تر شدند و سوزنی به طول ۴ میلی متر برای اکثر افراد برای تجویز صحیح زیرجلدی، در نظر گرفته شد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز قلم های تزریقی معمولاً برای داروهایی استفاده می شود که در طی یک دوره نسبتاً کوتاه ، به طور مکرر تزریق می شوند؛ به ویژه انسولین و آنالوگهای انسولین که در درمان دیابت استفاده می شوند ( این موارد قلم انسولین[ پ] نیز نامیده می شوند ) . بسیاری از داروهای دیگر نیز به صورت قلم های تزریقی در دسترس هستند؛ همچون سایر داروهای تزریقی دیابت، داروهای کلسترول بالا، پیشگیری از میگرن و سایر ( مثلا پادتن های مونوکلونال ) . مطالعات نشان داده که قلم های تزریقی حداقل به اندازه تزریق ویال و سرنگ مؤثرند و نظرسنجی ها نیز نشان داده است که تعداد زیادی از افراد در صورت موجود بودن، قلم تزریقی را بر ویال و سرنگ ترجیح می دهند. پس از استقبال تدریجی در ایالات متحده، تجویز قلم های تزریقی از ویال و سرنگ انسولین در دیابت نوع ۲ پیشی گرفته است.
اولین قلم تزریقی ، سال ۱۹۸۵ توسط شرکت نوو نوردیسک برای تجویز محصولات انسولین معرفی شد. [ ۱] پس از آن، قلم های انسولین در ایالات متحده به رفته رفته مورد استقبال قرار گرفتند. در سال ۱۹۹۹ فقط ۲٪ انسولین از طریق قلم تزریق می شد. مانع عمده در برابر پذیرش این شکل دارو در ایالات متحده افزایش هزینه های اولیه قلم های انسولین در مقایسه با روش های تزریق سنتی بود. [ ۲] طی مطالعاتی مشخص شد که هزینه بالای قلم انسولین با افزایش انطباق بیمار با درمان و کاهش هزینه های کلی مراقبت های بهداشتی جبران می شود. پس از آن، استقبال از این قلم ها در ایالات متحده شتاب گرفت. [ ۳] از لحاظ تاریخی، سوزن های قلم با طول ۱۲٫۷ میلی متر ساخته می شدند. با گذشت زمان، سوزن های طراحی شده برای قلم های انسولین کوتاه تر شدند و سوزنی به طول ۴ میلی متر برای اکثر افراد برای تجویز صحیح زیرجلدی، در نظر گرفته شد. [ ۴]
wiki: قلم تزریقی