قلعه پیشاور

[ویکی فقه] بالاحصار، نام قلعه ای در پاکستان که روی تپه های مهم از نظر باستان شناسی ساخته شده و بر نواحی اطراف خود، اعم از شهر و روستا، مشرف و به قلعه پیشاور نیز مشهور است.
قلعه پیشاور، که در حاشیه شمالی شهر کنونی واقع شده و مساحت آن، چهار کیلومتر مربع است، با دیوارهای دو لایه ضخیم و سنگرگاه های مستحکم بنا شده و دارای قدمت بسیار است.

قلعه پیشاور در زمان بابریان
این قلعه نخستین بار به دست بابُر در ۹۲۵، هنگامی که از گذرگاه خیبر به هند هجوم می برد، در محل کنونیش بنا شد.
سلاطین بابری در سفرهای خود به کابل آن جا را توقفگاه خود قرار می دادند.
در آن جا قلعه دیگری به همین نام وجود داشت.
قلعه پیشاور، اندک زمانی پس از آن که به دست بابر ساخته شد، بر اثر هجوم قبایل افغانی مجاور، که آن را خطری برای آزادی دیرینه خود می پنداشتند، ویران شد.
اما، در ۹۶۰، همایون تجدید بنای آن را به پهلوان دوست، که مباشر املاک او بود، واگذار کرد و سکندرخان ازبک را به فرماندهی قلعه گماشت.
در همان سال قبیله افغانی دَلَزاک به آن جا حمله کردند ولی سکندر ایشان را به عقب راند.
در ۹۹۴، در زمان سلطنت اکبر، آتش سوزی بزرگی در آن جا روی داد و مقادیر معتنابهی از کالاهای بازرگانی طعمه حریق شد.
قلعه پیشاور تا ۱۰۷۹ در تصرّف سلاطین بابری بود.
در این سال، افغانها به فرماندهی اَیْمَل خان آن را تصرف کردند، اما، اندکی بعد، بابریان آن ها را از قلعه بیرون راندند و دوباره در آن مستقر شدند.

قلعه پیشاور در زمان نادرشاه
این قلعه در ۱۱۵۱ به تصرّف نادرشاه افشار درآمد، ولی پس از کشته شدن او در ۱۱۶۰ سَدوزایی (صدوزایی یا سدوزای) ها به قیادت احمدشاه دُرّانی بر آن مسلط شدند و تیمورشاه، فرزند او، آنجا را اقامتگاه خود ساخت.
هنگامی که سیکها در ۱۲۴۰ پیشاور را متصرّف شدند، قلعه را ویران کردند و مصالح ساختمانی آن را فروختند.
هَری سینگ نَلْوَه، سردار سیک، که به اهمیت سوق الجیشی آن پی برده بود، در ۱۲۵۰/۱۸۳۴ آن را با خشت و گل دوباره بنا کرد و سُمیرگَرْه نامید.

قلعه پیشاور امروزی
...