قلعه ٔبی در. [ ق َ ع َ ی ِ دَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از زن بکر. ( مجموعه مترادفات ) : خویش را بهر چه وابسته به دختر کردن نفس را بندی ِ این قلعه بی در کردن.
اول شرف ( از مجموعه مترادفات ).
فرهنگ فارسی
کنایه از زن بکر، نام قلعه ایست بالای کوه شیراز و این از اهل زبان بتحقیق پیوسته .