قلعه های اسکاتلند بناهایی بودند که هم نقش استحکامات نظامی را بر عهده داشتند و هم محل سکونت و اقامت ارباب، خانواده اش، و رعیت های او محسوب می شدند.
بسیاری از قلعه های اسکاتلند، که برای جای گیری و موقعیت چشمگیرشان شناخته می شوند، در اواخر قرون وسطی برپا شده اند. الگوی قلعه، به معنای اقامتگاه محصور و مستحکم شدهٔ یک اشراف زاده، پس از آن وارد اسکاتلند شد که دیوید یکم اسکاتلند اشراف نورمن و فرانسوی را با اعطای تصدی گری های فئودالی تشویق کرد تا در سرزمین های جنوبی و شرقی اسکاتلند مستقر شوند تا او بتواند تسلط خود را بر این زمین های پست مورد مناقشه افزایش دهد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] این قلعه ها غالباً قلعه های تپه وحصار چوبی ای بودند که بر روی تپهٔ مصنوعی خاکی ( مات ) ساخته می شدند و دور آن حیاطی محصور موسوم به «بِیْلی» قرار داشت و دور حیاط خاکریز و نرده دفاعی کشیده می شد. [ ۴] مقیاس این قلعه ها از قلعه های بسیار بزرگ مثل اینوروری تا طرح های کوچکتر مثل قلعهٔ بالمکللان متغیر بود. [ ۵] در انگلستان قلعه های تپه وحصار در قرن دوازدهم به قلعه های سنگی «برجک وحصار» تبدیل شدند، ولی در اسکاتلند قلعه های تپه وحصاری که هنوز در قرن سیزدهم مسکون بودند تبدیل به برون باروهای سنگی با حصارهایی بلند شدند. [ ۴] در این دوران نیازهای دفاعی ساخت حصارهای ضخیم و بلند را با استفاده از روش های اقتصادی ساخت وساز الزامی ساخت و این روش ها عمدتاً منجر به ساخت دیوارهای خشکه چین و قلوه سنگی می شدند که نمای آن ها را برای محافظت در برابر رطوبت و یکدستی ظاهری با آهک یا هارلینگ اندود می کردند. [ ۶] علاوه بر قلعه های بارونی، قلعه هایی سلطنتی در اسکاتلند ساخته می شد که بزرگتر از قلعه های بارونی بود و دربار دوره گرد اسکاتلند را صاحب منزل و استحکامات دفاعی می کرد و خود مرکز اداری محلی هم بود. تا سال ۱۲۰۰ میلادی این قلاع سلطنتی شامل قلعه ایر و قلعه برویک می شدند. [ ۷]
در جنگ های استقلال اسکاتلند، رابرت یکم رو به سیاست به آتش کشیدن قلعه های اسکاتلند آورد تا انگلیسی ها نتوانند این استحکامات را تصرف کنند. این کار را با تخریب قلعه های خود رابرت در ایر و دامفریس آغاز شد[ ۸] و شامل تخریب قلعه راکسبرا و دژ ادینبورو می شد. [ ۹] پس از جنگ استقلال، ساخت قلعه های جدید آغاز شد که غالباً مقیاس بزرگتری داشتند و برای جای دادن به ملازمان یک لرد از طریق سیستم «نشانک و نگهداری»[ الف] ساخته می شدند و از شمار آن ها می توان به قلعه های تانتالور، لوثیان، [ ب] و دون اشاره کرد که در قرن چهاردهم در نزدیکی استیرلینگ برای رابرت استوارت بازسازی شد. [ ۴] باروت ماهیت معماری قلعه را به شکلی بنیادین تغییر داد و در قلعه های موجود حفره هایی برای شلیک سلاح باروتی و سکوهایی برای نصب آن ها تعبیه شد و دیوارهایشان برای مقاومت در برابر به توپ بسته شدن تقویت گشت. قلعه ریونزکرگ، که ساخت آن در ۱۴۶۰ میلادی آغاز شد، احتمالاً نخستین قلعه ای در جزایر بریتانیا باشد که به عنوان یک قلعهٔ توپخانه ای ساخته می شد و در حصار آن جلوزدگی هایی D - شکل موسوم به جان پناه دژ ایجاد می شد که در برابر آتش توپ مقاومت بیشتری داشت و توپ ها را بر روی آن نصب می کردند تا به دو سوی جان پناه و اطراف جان پناه های مجاور تسلط داشته باشد. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبسیاری از قلعه های اسکاتلند، که برای جای گیری و موقعیت چشمگیرشان شناخته می شوند، در اواخر قرون وسطی برپا شده اند. الگوی قلعه، به معنای اقامتگاه محصور و مستحکم شدهٔ یک اشراف زاده، پس از آن وارد اسکاتلند شد که دیوید یکم اسکاتلند اشراف نورمن و فرانسوی را با اعطای تصدی گری های فئودالی تشویق کرد تا در سرزمین های جنوبی و شرقی اسکاتلند مستقر شوند تا او بتواند تسلط خود را بر این زمین های پست مورد مناقشه افزایش دهد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] این قلعه ها غالباً قلعه های تپه وحصار چوبی ای بودند که بر روی تپهٔ مصنوعی خاکی ( مات ) ساخته می شدند و دور آن حیاطی محصور موسوم به «بِیْلی» قرار داشت و دور حیاط خاکریز و نرده دفاعی کشیده می شد. [ ۴] مقیاس این قلعه ها از قلعه های بسیار بزرگ مثل اینوروری تا طرح های کوچکتر مثل قلعهٔ بالمکللان متغیر بود. [ ۵] در انگلستان قلعه های تپه وحصار در قرن دوازدهم به قلعه های سنگی «برجک وحصار» تبدیل شدند، ولی در اسکاتلند قلعه های تپه وحصاری که هنوز در قرن سیزدهم مسکون بودند تبدیل به برون باروهای سنگی با حصارهایی بلند شدند. [ ۴] در این دوران نیازهای دفاعی ساخت حصارهای ضخیم و بلند را با استفاده از روش های اقتصادی ساخت وساز الزامی ساخت و این روش ها عمدتاً منجر به ساخت دیوارهای خشکه چین و قلوه سنگی می شدند که نمای آن ها را برای محافظت در برابر رطوبت و یکدستی ظاهری با آهک یا هارلینگ اندود می کردند. [ ۶] علاوه بر قلعه های بارونی، قلعه هایی سلطنتی در اسکاتلند ساخته می شد که بزرگتر از قلعه های بارونی بود و دربار دوره گرد اسکاتلند را صاحب منزل و استحکامات دفاعی می کرد و خود مرکز اداری محلی هم بود. تا سال ۱۲۰۰ میلادی این قلاع سلطنتی شامل قلعه ایر و قلعه برویک می شدند. [ ۷]
در جنگ های استقلال اسکاتلند، رابرت یکم رو به سیاست به آتش کشیدن قلعه های اسکاتلند آورد تا انگلیسی ها نتوانند این استحکامات را تصرف کنند. این کار را با تخریب قلعه های خود رابرت در ایر و دامفریس آغاز شد[ ۸] و شامل تخریب قلعه راکسبرا و دژ ادینبورو می شد. [ ۹] پس از جنگ استقلال، ساخت قلعه های جدید آغاز شد که غالباً مقیاس بزرگتری داشتند و برای جای دادن به ملازمان یک لرد از طریق سیستم «نشانک و نگهداری»[ الف] ساخته می شدند و از شمار آن ها می توان به قلعه های تانتالور، لوثیان، [ ب] و دون اشاره کرد که در قرن چهاردهم در نزدیکی استیرلینگ برای رابرت استوارت بازسازی شد. [ ۴] باروت ماهیت معماری قلعه را به شکلی بنیادین تغییر داد و در قلعه های موجود حفره هایی برای شلیک سلاح باروتی و سکوهایی برای نصب آن ها تعبیه شد و دیوارهایشان برای مقاومت در برابر به توپ بسته شدن تقویت گشت. قلعه ریونزکرگ، که ساخت آن در ۱۴۶۰ میلادی آغاز شد، احتمالاً نخستین قلعه ای در جزایر بریتانیا باشد که به عنوان یک قلعهٔ توپخانه ای ساخته می شد و در حصار آن جلوزدگی هایی D - شکل موسوم به جان پناه دژ ایجاد می شد که در برابر آتش توپ مقاومت بیشتری داشت و توپ ها را بر روی آن نصب می کردند تا به دو سوی جان پناه و اطراف جان پناه های مجاور تسلط داشته باشد. [ ۱۰]
wiki: قلعه های اسکاتلند