قلعه مرتولا

در طول دوران امپراطوری روم، این سکونتگاه توسعه یافت و به مرکز استخراج معدنی و کشاورزی در منطقه بایکسو آلنتجو تبدیل شد. مرتولا توسط یک سیستم دیواری احاطه شده بود که به موازات آنچه امروز باقی مانده است، بود اما بسیار بزرگتر بود. جاده بجا از دیوارها در شمال آن عبور می کرد، و در سال ۴۴ قبل از میلاد ژولیوس سزار نام شهر را به میرتیلیس جولیا تغییر داد. اولین اشاره تاریخی به این سکونتگاه در تواریخ اسقف سوابی، ایداچیو وجود داشت که قسمت مربوط به سال ۴۴۰ پس از میلاد را روایت کرد و وجود این مکان مستحکم را نتیجه گیری کرد که توسط سوابی ها و ویزیگوت ها اشغال شده بود.
این بنا توسط گروه های بربر و سپس مسلمانان امویان تخریب شد که سپس آن را برای نیازهای خود بازسازی کردند و نام میرتیلیس به مارتولا تغییر یافت. ابن قصی فرماندار طائفه مرتولا بوده است، احتمالاً در دوران حکومت او ( ۱۱۵۱–۱۱۴۴ ) کارهای دفاعی بر روی قلعه انجام شده است.
در اواسط قرن دوازدهم، رباطی بر روی برج جنوبی سیاه چال ساخته شد. در یک سوم پایانی قرن دوازدهم، در زمان سلسله المحد، این مکان تعمیر شد و دیوارهایی در اطراف سکونتگاه ساخته شدند. در آن زمان گروهی از ساختمان های جدید قلعه ساخته یا ساختمان های قبلی بازسازی شدند که برج نیمه استوانه ای از جمله آن ها است. در سال ۱۱۷۱، ابوحافظ، برادر امیر، دستور تعمیر و بهسازی برج قلعه را صادر کرد.
در سال ۱۲۳۸، در جریان جنگ های مربوط به بازپس گیری اندلس ( Reconquista ) ، مرتولا توسط سانشوی دوم فتح شد و به قرن ها سلطنت اسلامی پایان داد.