قلعه سلاسل شوشتر دژی است بسیار بزرگ که دارای حیاط های مفصل و متعدد و سربازخانه ها و طویله ها و حمام ها و شبستانها و برج ها و باغچه ها و قورخانه و نقاره خانه و حرم خانه و آشپزخانه و قاپیهای متعدد و حوضهای بزرگ و حصار و خندق بوده است. این قلعه به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ ( ۵ تیرماه ۱۳۸۸ ) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید. پرونده نظام آبی تاریخی شوشتر در یونسکو
... [مشاهده متن کامل]
اکنون بیشتر عمارت های آن تخریب شده اند و جز اتاق های زیر زمینی، شوادانها و تونل های داریون چیزی از آن نمانده است. متون تاریخی از وجود آن در زمان هخامنشیان حکایت می کنند و قلعه تا حدود ۵۰ سال پیش آباد بوده است. این قلعه به جز نقش دفاعی که از شهر شوشتر داشته است، مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل استقرار والی خوزستان می بوده. باوجود تخریب قسمت عمده این قلعه، بخش های باقیمانده چشمگیر و بسیار دیدنی هستند. مادام ژان دیولافوآ باستان شناس ( 1371، 714 ) معروف اعزامی دولت فرانسه در سال ۱۸۸۱م دربارهٔ قلعه می گوید: «قلعه سلاسل اقامتگاه رسمی والی خوزستان است، و در روی کوهی که مانند فلات کوچکی است قرار دارد. در پای این کوه هم یکی از شعب کارون که شطیط نام دارد عبور می کند، و ساختمان ها و استحکاماتی که از عهد ساسانیان باقی مانده اند آن را از طرف شهر قابل دفاع می سازند. »
این اثر در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۱۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
بخشی از قلعه سلاسل به عنوان موزه سنگ مورد استفاده قرار می گیرد. در این موزه اشیا و سنگ های مختلفی از جمله سنگ نوشته ها، کتیبه ها، سنگ قبر برخی برزگان و اشیاء سنگی زندگی گذشتگان در کنار برخی اشیاء سفالینه به نمایش گذاشته شده است.
قلعه سلاسل تا اواخر دوره قاجار مرکز حکومتی شهر و استانداری خوزستان بوده و مرکز مدیریت آب منطقه دشت میان آب شوشتر به حساب می آمد، اما در حال حاضر تخریب آن به حدی است که در حال نابودی است. طبق گفته رییس وقت سازه های آبی شوشتر، در دوره های پهلوی اول، گزارش تخریبی از عوامل انسانی در دست داریم اما پس از آن عدم رسیدگی و توجه به این بنا از جمله انجام نشدن طرح مطالعات و سامان دهی این قلعه به منظور شروع عملیات حفاظت و مرمت، خود نوعی دخالت در تخریب محسوب می شود.
... [مشاهده متن کامل]
اکنون بیشتر عمارت های آن تخریب شده اند و جز اتاق های زیر زمینی، شوادانها و تونل های داریون چیزی از آن نمانده است. متون تاریخی از وجود آن در زمان هخامنشیان حکایت می کنند و قلعه تا حدود ۵۰ سال پیش آباد بوده است. این قلعه به جز نقش دفاعی که از شهر شوشتر داشته است، مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل استقرار والی خوزستان می بوده. باوجود تخریب قسمت عمده این قلعه، بخش های باقیمانده چشمگیر و بسیار دیدنی هستند. مادام ژان دیولافوآ باستان شناس ( 1371، 714 ) معروف اعزامی دولت فرانسه در سال ۱۸۸۱م دربارهٔ قلعه می گوید: «قلعه سلاسل اقامتگاه رسمی والی خوزستان است، و در روی کوهی که مانند فلات کوچکی است قرار دارد. در پای این کوه هم یکی از شعب کارون که شطیط نام دارد عبور می کند، و ساختمان ها و استحکاماتی که از عهد ساسانیان باقی مانده اند آن را از طرف شهر قابل دفاع می سازند. »
این اثر در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۱۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
بخشی از قلعه سلاسل به عنوان موزه سنگ مورد استفاده قرار می گیرد. در این موزه اشیا و سنگ های مختلفی از جمله سنگ نوشته ها، کتیبه ها، سنگ قبر برخی برزگان و اشیاء سنگی زندگی گذشتگان در کنار برخی اشیاء سفالینه به نمایش گذاشته شده است.
قلعه سلاسل تا اواخر دوره قاجار مرکز حکومتی شهر و استانداری خوزستان بوده و مرکز مدیریت آب منطقه دشت میان آب شوشتر به حساب می آمد، اما در حال حاضر تخریب آن به حدی است که در حال نابودی است. طبق گفته رییس وقت سازه های آبی شوشتر، در دوره های پهلوی اول، گزارش تخریبی از عوامل انسانی در دست داریم اما پس از آن عدم رسیدگی و توجه به این بنا از جمله انجام نشدن طرح مطالعات و سامان دهی این قلعه به منظور شروع عملیات حفاظت و مرمت، خود نوعی دخالت در تخریب محسوب می شود.
