قلعه دار

/qal~edAr/

لغت نامه دهخدا

قلعه دار. [ ق َ ع َ / ع ِ ]( نف مرکب ) قلعه دارنده. قلعه بان. دژبان :
قلعه داران خزینه ها بردند
قلعه را با کلید بسپردند.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) محافظ قلعه دژبان کوتوال . یا قلعه دار سپهر . آفتاب خورشید .

مترادف ها

castellated (صفت)
دژ مانند، قلعه دار

پیشنهاد کاربران

بپرس