قلح

لغت نامه دهخدا

قلح. [ ق َ ل َ ] ( ع مص ) زرد شدن دندان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): قلحت الاسنان قلحاً، و قلح الرجل ؛ کان بأسنانه قلح. این فعل لازم است. ( اقرب الموارد ). واز باب سمع است. ( منتهی الارب ). || ( اِمص )زردی دندان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) سبزی بین دندانهای شتر. ( اقرب الموارد ).
قلح. [ ق َ ] ( ع ص ) خر سالخورده. ( منتهی الارب ). حمار مُسن. ( اقرب الموارد ).
قلح. [ ق ِ ]( ع ص ) جامه چرکین. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
قلح. [ ق َ ل ِ ] ( ع ص ) مرد زرددندان. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس