[ویکی شیعه] قلب به میم یا اِقلاب قاعده ای در علم تجوید و به معنای تبدیل نون ساکنه یا تنوین به حرف «میم» است. هرگاه نون یا تنوین ساکن قبل از حرف باء بیایند، تبدیل به «میم» می شوند. مانند انبیاء که هنگام تلفظ، امبیاء اداء می شود. اقلاب یکی از احکام نون و تنوین ساکن و مختص به همین مورد است.
یکسان و متحد بودن صفات میم و نون ساکنه و راحتی در تلفظ را دلیل بر اجرای اقلاب دانسته اند؛ چنان که خارج شدن صدا از بینی به همراه غُنه، فاصله بسیار کم بین دو لب و کشش آن به اندازه دو حرف را از شروط اقلاب ذکر کرده اند.
قلب به میم یا اِقلاب در لغت به معنای روی برگرداندن و دگرگون کردن چیزی از صورت اصلی خود است و در اصطلاح علم تجوید و علم قرائت به معنای تبدیل کردن نون ساکن و تنوین به حرف «میم» است؛ بدین ترتیب که هرگاه تنوین یا نون ساکن قبل از حرف «باء» قرار بگیرد، به اتفاق تمام علمای علم قرائت، تبدیل به «میم» شده و میم ایجاد شده به واسطه ادغام در حرف «باء»، اخفاء گشته و با غُنه همراه می گردد.
یکسان و متحد بودن صفات میم و نون ساکنه و راحتی در تلفظ را دلیل بر اجرای اقلاب دانسته اند؛ چنان که خارج شدن صدا از بینی به همراه غُنه، فاصله بسیار کم بین دو لب و کشش آن به اندازه دو حرف را از شروط اقلاب ذکر کرده اند.
قلب به میم یا اِقلاب در لغت به معنای روی برگرداندن و دگرگون کردن چیزی از صورت اصلی خود است و در اصطلاح علم تجوید و علم قرائت به معنای تبدیل کردن نون ساکن و تنوین به حرف «میم» است؛ بدین ترتیب که هرگاه تنوین یا نون ساکن قبل از حرف «باء» قرار بگیرد، به اتفاق تمام علمای علم قرائت، تبدیل به «میم» شده و میم ایجاد شده به واسطه ادغام در حرف «باء»، اخفاء گشته و با غُنه همراه می گردد.
wikishia: قلب_به_میم