قلاچو. [ ق َ ] ( ترکی ، اِ ) آبخوره چرمین که درویشان در آن خورند. ( آنندراج ). کاسه چرمین دراویش. ( ناظم الاطباء ). || نهری که ستوران در موسم سرما از آن آب خورند. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). قرابه ای که گرد ساخته شده باشد. کُپ. کپ شراب. ظرف بزرگ شراب که از شیشه آبگینه به شکل گوی ساخته باشند. در خلّر و دهات حوالی خلّر این شیشه را کلاچه نامند ) : دیگری میگوید آرزوی من استطلاق راتبی باشد مرتب روزبه روز بر من از الوان موائد مطبخ خاص به قدر کفایت و پنج نفر حریف ندیم و شش قلاچوی شراب از شراب خانه خاص. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 91 ).
فرهنگ معین
(قَ ) [ تر. ] (اِ. ) = قلاجو: ۱ - جام و ظرفی که از چرم می ساختند و در آن آب و شراب می نوشیدند از نوع آبخوری های چرم بلغاری . ۲ - نهری که در آن ستوران در موسم سرما آب خورند.
فرهنگ عمید
ظرف یا ساغری که از چرم می ساختند و در آن آب یا شراب می نوشیدند، کاسۀ چرمی.
