ققه
لغت نامه دهخدا
ققة. [ ق ِ ق َ ] ( ع اِ صوت ) آواز کودک. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). یا آواز که بدان طفلان را ترسانند یا از چیزی بازدارند آنها را. رجوع به قَقّة شود. || گویند: وقعفی ققة؛ به معنی در بد تدبیر افتاد. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید