قفی
لغت نامه دهخدا
قفی. [ ق َ فی ی ] ( ع ص ، اِ ) آنکه قائم مقام دیگری باشد. گویند: هو قفیهم ؛ ای الخلف منهم. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || دانای علم. || مهربان. ( منتهی الارب ). حفی. ( اقرب الموارد ). || مهمان گرامی کرده. || آنچه بدان مهمان را گرامی کنند از طعام و جز آن. || بهترین و برگزیده از برادران. || متهم از جماعت برادران. این کلمه از اضداد است. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || تهمت و دشنام ، و این اسم است قفو را. ( منتهی الارب ).
قفی. [ ق ُ فی ی ] ( ع اِ ) ج ِ قَفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفا شود.
قفی. [ ق ِ فی ی ] ( ع اِ ) ج ِ قَفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفا شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید