قفون

لغت نامه دهخدا

قفون. [ ق ُ ] ( ع مص ) مردن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
قفون. [ ق َ ] ( ع اِ ) ج ِ قَفا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفا شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس