قفره

لغت نامه دهخدا

( قفرة ) قفرة. [ ق َ رَ ] ( ع ص ، اِ ) به معنی قفر، یعنی زمین خالی و بیابان بی آب وگیاه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قفر شود. || امراءة فقرة؛ زن کم گوشت. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس