قفا گاه

/qafAgAh/

لغت نامه دهخدا

قفاگاه. [ ق َ ] ( اِ مرکب ) آنقدر موضع از پس سر که قفا در آن واقع شود. ( آنندراج ) :
پشت چو کیمخت سزای درفش
چرم قفاگاه سزاوار کفش.

میرخسرو ( در تعریف مغولان ، از آنندراج ).

( اسم ) موضعی که از پس سر که قفا در آن است : پشت چو کیمخت سزای درفش چرم قفا گاه سزاوار کفش .

پس گردن
پس سر
این طراق از دست من بودست یا
از قفاگاه تو ای فخر کیا
✏ �مولانا�