قطوط
لغت نامه دهخدا
قطوط. [ ق ُ ] ( ع اِ ) ج ِ قِطّ. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قِطّ شود.
قطوط. [ ق َ طَوْ وَ ] ( ع ص ) سبک شتاب رو. ( منتهی الارب ). الخفیف الکمیش. ( اقرب الموارد ).
قطوط. [ ق َطْ وَ ] ( اِخ ) مؤلف لباب الانساب مینویسد: گمان میرود محله ای است به بغداد به نواحی الدور، و معلوم نیست که این همان قطوطا است یا غیر آن ، و به گمانم این دو یکی است. ( اللباب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید