قطلب. [ ق َ ل َ ] ( ع اِ ) درختی است که در کوههای شام بسیار میروید. برگهائی باریک و نرم و سخت سرخ دارد و دانه های آن چون انگور سبز است و هرگاه برسد چون یاقوت سرخ بود و بوی آن خوش است و طعم آن شیرین و هرگاه جویده شود تفاله آن چون کاه گردد. یکی ِ آن قطلبة است. ( اقرب الموارد از ابن بیطار ).
