قَطْعْنامۀ ۵۹۸ شورای امنیّت
قطعنامۀ مصوب تیر ۱۳۶۶/ ژوئیۀ ۱۹۸۷ شورای امنیت سازمان ملل در حل وفصل جنگ هشت سالۀ عراق علیه ایران . با طولانی شدن جنگ های ایران و عراق ، سازمان ملل متحد سیاست فعال تری در پیش گرفت و با صدور قطعنامه های ۵۸۲ و ۵۸۸، خواستار پایان جنگ و حل اختلافات عراق و ایران شد. اما این قطعنامه ها از سوی دولت ایران به سبب ناعادلانه بودن آن ، پذیرفته نشد. تا آن که قطعنامۀ ۵۹۸ در ۲۹ تیر ۱۳۶۶/۲۰ ژوئیۀ ۱۹۸۷ به تصویب شورای امنیت سازمان ملل رسید؛ در این قطعنامه ، ضمن دعوت از دو کشور برای پایان دادن سریع جنگ، سازمان ملل آمادگی خود را جهت اعزام هیئتی بی طرف برای شناسایی مقصر اصلی جنگ اعلام داشت . عراق گرچه متجاوز بود، اما فوراً این قطعنامه را پذیرفت ، ولی دولت ایران موضع آشکاری در برابر آن اتخاذ نکرد. بدین ترتیب، فشار بین المللی بر ایران تشدید شد. از اوایل بهار ۱۳۶۷، حملات گستردۀ نظامی عراق در جبهه های جنگ معادلات گذشتۀ نظامی را برهم زد و با توجه به امکانات نظامی و اقتضائات سیاسی ملی ، منطقه ای و جهانی ، دیگر امکان ادامۀ نبرد، چون گذشته، برای ایران فراهم نبود. از این رو، با موافقت امام خمینی (ره) در ۲۶ تیر ۱۳۶۷ / ۱۷ ژوئیۀ ۱۹۸۸، سفیر دائم ایران در سازمان ملل ، نامۀ ریاست جمهوری وقت ایران ، سیدعلی خامنه ای ، را مبنی بر پذیرش قطعنامۀ ۵۹۸ به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل رساند و امام نیز خود طی پیام مهمی با ذکر دلایل جمهوری اسلامی بر ادامۀ جنگ ، پذیرش قطعنامه را اعلام داشت (۲۹ تیر ۱۳۶۷).
قطعنامۀ مصوب تیر ۱۳۶۶/ ژوئیۀ ۱۹۸۷ شورای امنیت سازمان ملل در حل وفصل جنگ هشت سالۀ عراق علیه ایران . با طولانی شدن جنگ های ایران و عراق ، سازمان ملل متحد سیاست فعال تری در پیش گرفت و با صدور قطعنامه های ۵۸۲ و ۵۸۸، خواستار پایان جنگ و حل اختلافات عراق و ایران شد. اما این قطعنامه ها از سوی دولت ایران به سبب ناعادلانه بودن آن ، پذیرفته نشد. تا آن که قطعنامۀ ۵۹۸ در ۲۹ تیر ۱۳۶۶/۲۰ ژوئیۀ ۱۹۸۷ به تصویب شورای امنیت سازمان ملل رسید؛ در این قطعنامه ، ضمن دعوت از دو کشور برای پایان دادن سریع جنگ، سازمان ملل آمادگی خود را جهت اعزام هیئتی بی طرف برای شناسایی مقصر اصلی جنگ اعلام داشت . عراق گرچه متجاوز بود، اما فوراً این قطعنامه را پذیرفت ، ولی دولت ایران موضع آشکاری در برابر آن اتخاذ نکرد. بدین ترتیب، فشار بین المللی بر ایران تشدید شد. از اوایل بهار ۱۳۶۷، حملات گستردۀ نظامی عراق در جبهه های جنگ معادلات گذشتۀ نظامی را برهم زد و با توجه به امکانات نظامی و اقتضائات سیاسی ملی ، منطقه ای و جهانی ، دیگر امکان ادامۀ نبرد، چون گذشته، برای ایران فراهم نبود. از این رو، با موافقت امام خمینی (ره) در ۲۶ تیر ۱۳۶۷ / ۱۷ ژوئیۀ ۱۹۸۸، سفیر دائم ایران در سازمان ملل ، نامۀ ریاست جمهوری وقت ایران ، سیدعلی خامنه ای ، را مبنی بر پذیرش قطعنامۀ ۵۹۸ به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل رساند و امام نیز خود طی پیام مهمی با ذکر دلایل جمهوری اسلامی بر ادامۀ جنگ ، پذیرش قطعنامه را اعلام داشت (۲۹ تیر ۱۳۶۷).
wikijoo: قطعنامه_۵۹۸_شورای_امنیت
