قطعنامه ۱۸۰۳ شورای امنیت، قطعنامه ای می باشد که شورای امنیت سازمان ملل متحد روز دوشنبه ۳ مارس ۲۰۰۸ ( میلادی ) ، ( برابر با ۱۳ اسفند ۱۳۸۶ ) با ۱۴ رأی مثبت و رأی ممتنع اندونزی، در محکومیت برنامه هسته ای ایران ۹ ماه پس از قطعنامه قبلی به تصویب کرد. مفاد قطعنامه به شکل رسمی توسط فرانسه و بریتانیا پیشنهاد و همچون قطعنامه های قبلی بر اساس فصل هفتم منشور ملل متحد، ناظر به اقدام های لازم در ارتباط با تهدید صلح و امنیت جهانی تصویب شد و برای همه کشورها لازم الاجرا است.
... [مشاهده متن کامل]
این قطعنامه که سومین قطعنامه شورای امنیت پیرامون برنامه هسته ای ایران بود در حالی تصویب شد که احمدی نژاد پس از تصویب قطعنامه قبل اعلام کرده بود که قطعنامه دیگری علیه ایران تصویب نخواهد شد.
هیچ یک از متحدین جمهوری اسلامی به قطعنامه تحریم رأی منفی ندادند، از جمله کشورهای چین و روسیه که دارای روابط گسترده اقتصادی با ایران هستند. کشورهای لیبی، قول رأی منفی و ویتنام، اندونزی و آفریقای جنوبی قول رأی ممتنع ( بیطرف ) داده بودند. اما تنها اندونزی به قول خود پایبند ماند.
این قطعنامه بعداً در تاریخ بیستم ژوئیه ٢٠١٥ توسط قطعنامه ٢٢٣١ شورای امنیت ملغی شد.
یک روز پس از تصویب این قطعنامه، در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی قطعنامه دیگری علیه ایران مطرح گردید که با مخالفت کشورهای غیرمتعهد کنار گذاشته شد.
در قطعنامه های قبل اشخاص و شرکت های مشخصی به دلیل دست داشتن در برنامه هسته ای ایران شامل تحریم های مالی و مسافرتی قرار گرفته بودند. در این قطعنامه افراد جدیدی به لیست اضافه شدند. همچنین برای اولین بار تحریم هایی به طور کلی برای اقتصاد ایران وضع گردید که از جمله کنترل صادرات و واردات ایران و خصوصاً کالاهایی که دارای مصرف دوگانه در صنایع نظامی و غیرنظامی است می باشد که اقتصاد ایران را برای تهیه مواد اولیه کارخانحات دچار دشواری های گسترده ای کرد. پارسا معصومی فرزند محسن معصومی از امضا کنندگان این قرارداد بود که اکنون در شیراز سکونت دارد همچنین تحت فشار قرار دادن موسسات مالی که با ایران کار می کنند و بانک های ایرانی و در نهایت تهدید به تحریم های بعدی در صورت عدم تعلیق غنی سازی از دیگر بخش های قطعنامه است.
• علایی ( که در مدیریت مونتاژ و مهندسی سانتـریفیوژها دخالت دارد )
• فدایی آشیانی ( که در تولید کربن آمونیوم اورانیل و مدیریت مجموعه غنی سازی اورانیوم نطنز دخالت دارد )
• رضایی آشتیانی - از مقامات ارشد اداره اکتشافات و استخراج معادن سازمان انرژی اتمی ایرانAEOI
• - بختیار ( که در تولید مگنزیوم با غنای ۹۹ و ۹ دهم درصد دخالت دارد )
• بهزاد ( بخاطر دخالت در تولید اجزاء دستگاه های سانتریفیوژ )
• محمد اسلامی ( رئیس مؤسسه تحقیقاتی و آموزشی صنایع دفاع )
• - حسینی ( از مقامات سازمان انرژی اتمی ایران AEOI که در پروژه رآکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک دخالت دارد )
• کریمی ثابت ( رئیس شرکت انرژی نوین که در قطعنامه ۱۷۴۷ ( ۲۰۰۷ ) از وی نام برده شد )
• - مهاجرانی ( به خاطر دخالت در مدیریت تأسیسات تبدیل اورانیوم ) UCF ( اصفهان )
• - نقدی ( معاون سابق تحقیقات لجستیک و صنعتی ستاد کل نیروهای مسلح رئیس سابق ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز که در تلاش ها برای دور زدن تحریم های اعمال شده توسط قطعنامه های ۱۷۳۷ و ۱۷۴۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد دخالت داشته است )
• - نوبری ( که در مدیریت مجموعه غنی سازی نطنز دخالت دارد )
• - رشیدی ( به خاطر دخالت در فعالیت های مربوط به غنی سازی در نطنز )
• - سلیمانی ( مدیر عملیات حفاری اورانیوم در معدن اورانیوم ساغند )
... [مشاهده متن کامل]
این قطعنامه که سومین قطعنامه شورای امنیت پیرامون برنامه هسته ای ایران بود در حالی تصویب شد که احمدی نژاد پس از تصویب قطعنامه قبل اعلام کرده بود که قطعنامه دیگری علیه ایران تصویب نخواهد شد.
هیچ یک از متحدین جمهوری اسلامی به قطعنامه تحریم رأی منفی ندادند، از جمله کشورهای چین و روسیه که دارای روابط گسترده اقتصادی با ایران هستند. کشورهای لیبی، قول رأی منفی و ویتنام، اندونزی و آفریقای جنوبی قول رأی ممتنع ( بیطرف ) داده بودند. اما تنها اندونزی به قول خود پایبند ماند.
این قطعنامه بعداً در تاریخ بیستم ژوئیه ٢٠١٥ توسط قطعنامه ٢٢٣١ شورای امنیت ملغی شد.
یک روز پس از تصویب این قطعنامه، در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی قطعنامه دیگری علیه ایران مطرح گردید که با مخالفت کشورهای غیرمتعهد کنار گذاشته شد.
در قطعنامه های قبل اشخاص و شرکت های مشخصی به دلیل دست داشتن در برنامه هسته ای ایران شامل تحریم های مالی و مسافرتی قرار گرفته بودند. در این قطعنامه افراد جدیدی به لیست اضافه شدند. همچنین برای اولین بار تحریم هایی به طور کلی برای اقتصاد ایران وضع گردید که از جمله کنترل صادرات و واردات ایران و خصوصاً کالاهایی که دارای مصرف دوگانه در صنایع نظامی و غیرنظامی است می باشد که اقتصاد ایران را برای تهیه مواد اولیه کارخانحات دچار دشواری های گسترده ای کرد. پارسا معصومی فرزند محسن معصومی از امضا کنندگان این قرارداد بود که اکنون در شیراز سکونت دارد همچنین تحت فشار قرار دادن موسسات مالی که با ایران کار می کنند و بانک های ایرانی و در نهایت تهدید به تحریم های بعدی در صورت عدم تعلیق غنی سازی از دیگر بخش های قطعنامه است.
• علایی ( که در مدیریت مونتاژ و مهندسی سانتـریفیوژها دخالت دارد )
• فدایی آشیانی ( که در تولید کربن آمونیوم اورانیل و مدیریت مجموعه غنی سازی اورانیوم نطنز دخالت دارد )
• رضایی آشتیانی - از مقامات ارشد اداره اکتشافات و استخراج معادن سازمان انرژی اتمی ایرانAEOI
• - بختیار ( که در تولید مگنزیوم با غنای ۹۹ و ۹ دهم درصد دخالت دارد )
• بهزاد ( بخاطر دخالت در تولید اجزاء دستگاه های سانتریفیوژ )
• محمد اسلامی ( رئیس مؤسسه تحقیقاتی و آموزشی صنایع دفاع )
• - حسینی ( از مقامات سازمان انرژی اتمی ایران AEOI که در پروژه رآکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک دخالت دارد )
• کریمی ثابت ( رئیس شرکت انرژی نوین که در قطعنامه ۱۷۴۷ ( ۲۰۰۷ ) از وی نام برده شد )
• - مهاجرانی ( به خاطر دخالت در مدیریت تأسیسات تبدیل اورانیوم ) UCF ( اصفهان )
• - نقدی ( معاون سابق تحقیقات لجستیک و صنعتی ستاد کل نیروهای مسلح رئیس سابق ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز که در تلاش ها برای دور زدن تحریم های اعمال شده توسط قطعنامه های ۱۷۳۷ و ۱۷۴۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد دخالت داشته است )
• - نوبری ( که در مدیریت مجموعه غنی سازی نطنز دخالت دارد )
• - رشیدی ( به خاطر دخالت در فعالیت های مربوط به غنی سازی در نطنز )
• - سلیمانی ( مدیر عملیات حفاری اورانیوم در معدن اورانیوم ساغند )
