قطعاء

لغت نامه دهخدا

قطعاء. [ ق َ ] ( ع ص ) مؤنث اقطع. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قُطْع شود. || رحم قطعاء؛ خویشی بریده. ( منتهی الارب ).

قطعاء. [ ق ُ طَ ] ( ع اِ ) ج ِ قطیع: به معنی شبیه و همتا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به قطیع شود.

قطعاء. [ ق َ ] ( اِخ ) موضعی است. ( معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس