[ویکی فقه] قطع ماخوذ در موضوع، به عنوان تمام ملاک برای حکم شرعی را قطع موضوعی تمام موضوع گویند.
قطع موضوعی تمام موضوع، مقابل قطع موضوعی جزء موضوع بوده و عبارت است از قطعی که شارع یا مولا وجود آن را تمام ملاک برای تعلق حکم به موضوع قرار داده است؛ یعنی هر گاه چنین قطعی وجود داشت، حکم به موضوع تعلق می گیرد، وگرنه حکم بر موضوع بار نمی شود؛ مثل آن که مولا بگوید: «اذا قطعت بوجوب صلاة الجمعة، یجب علیک التصدق» که وجود قطع به وجوب نماز جمعه، تمام موضوع برای حکم وجوب تصدق است چه نماز جمعه، در واقع واجب باشد چه نباشد و چون موضوع علت برای وجود حکم است، هرگاه موضوع محقق شد حکم نیز که معلول آن است محقق می شود.
قطع موضوعی تمام موضوع، مقابل قطع موضوعی جزء موضوع بوده و عبارت است از قطعی که شارع یا مولا وجود آن را تمام ملاک برای تعلق حکم به موضوع قرار داده است؛ یعنی هر گاه چنین قطعی وجود داشت، حکم به موضوع تعلق می گیرد، وگرنه حکم بر موضوع بار نمی شود؛ مثل آن که مولا بگوید: «اذا قطعت بوجوب صلاة الجمعة، یجب علیک التصدق» که وجود قطع به وجوب نماز جمعه، تمام موضوع برای حکم وجوب تصدق است چه نماز جمعه، در واقع واجب باشد چه نباشد و چون موضوع علت برای وجود حکم است، هرگاه موضوع محقق شد حکم نیز که معلول آن است محقق می شود.
wikifeqh: قطع_موضوعی_تمام_موضوع