[ویکی فقه] قطع به حکم شرعی از راه های متعارف را قطع متعارف گویند.
قطع متعارف، قطع به حکم شرعی واقعی است که از راه ها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع و عقلا برای مکلفِ متعارف به دست می آید.
توضیح
نوع مردم و بیشتر عقلا معمولا از راه های عادی به چیزی قطع پیدا می کنند؛ برای مثال، از راه نص کتاب، خبر متواتر، اجماع محصل و یا قراین قطع آور، به قطع می رسند؛ به چنین قطعی، قطع متعارف می گویند؛ به خلاف قطع قَطّاع و قطع وسواس.
نکته
حجیت قطع متعارف ذاتی است و احتیاج به دلیل و برهان نداشته و نزد همگان پذیرفته شده است.
قطع متعارف، قطع به حکم شرعی واقعی است که از راه ها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع و عقلا برای مکلفِ متعارف به دست می آید.
توضیح
نوع مردم و بیشتر عقلا معمولا از راه های عادی به چیزی قطع پیدا می کنند؛ برای مثال، از راه نص کتاب، خبر متواتر، اجماع محصل و یا قراین قطع آور، به قطع می رسند؛ به چنین قطعی، قطع متعارف می گویند؛ به خلاف قطع قَطّاع و قطع وسواس.
نکته
حجیت قطع متعارف ذاتی است و احتیاج به دلیل و برهان نداشته و نزد همگان پذیرفته شده است.
wikifeqh: قطع_متعارف