قطرۀ اصفهانی، عبدالوهّاب (سامان ۱۲۰۶ـ ۱۲۶۶ق)
شاعر ایرانی. اصلش از چهارمحال است. نخست هفت سال در اصفهان به فراگیری حکمت الهی، طب، نجوم، منطق، ریاضی، و تاریخ پرداخت. سپس به تهران رفت و به دربار فتحعلی شاه قاجار پیوست. در اشعارش، شاه قاجار و پسرش، محمود میرزا، را ستوده است. از آثارش: شمس التواریخ؛ فتح نامه در فتوحات مختار بن ابوعبیدۀ ثقفی در حدود ۱۰هزار بیت؛ غزوات و فتوحات پیغمبر اکرم (ص) و حضرت امیرالمؤمنین (ع) در حدود ۲۰هزار بیت؛ دیوان قصاید و غزلیات در حدود ۲۰هزار بیت.
شاعر ایرانی. اصلش از چهارمحال است. نخست هفت سال در اصفهان به فراگیری حکمت الهی، طب، نجوم، منطق، ریاضی، و تاریخ پرداخت. سپس به تهران رفت و به دربار فتحعلی شاه قاجار پیوست. در اشعارش، شاه قاجار و پسرش، محمود میرزا، را ستوده است. از آثارش: شمس التواریخ؛ فتح نامه در فتوحات مختار بن ابوعبیدۀ ثقفی در حدود ۱۰هزار بیت؛ غزوات و فتوحات پیغمبر اکرم (ص) و حضرت امیرالمؤمنین (ع) در حدود ۲۰هزار بیت؛ دیوان قصاید و غزلیات در حدود ۲۰هزار بیت.