قطب الدین مودود چشتی

دانشنامه آزاد فارسی

قُطب الدّین مودود چِشتی (۴۳۲ـ۵۲۷ق)
(مشهور به: قطب الاقطاب و مخزن الانوار) از رجال صوفیه و مشایخ سلسلۀ چشتیه. فرزند خواجه یوسفِ بن محمّد چشتی بود و تا ۲۶سالگی، که پس از فوت پدر به خلافت او رسید، قرآن را حفظ کرد و به تعلّم اشتغال داشت. آورده اند که در واقعه ای عجیب، به امر شیخ احمد جام نامقی، مرتبت شیخی رها کرد و به بلخ و بخارا رفت و چهار سال دیگر به آموزش و سلوک پرداخت. در ۹۵سالگی درگذشت. منهاج العابدین درشمار آثار اوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس