قطارهای هولوکاست شامل قطارهای ترابری می شدند که توسط دویچه رایخس بان اداره شده و زندانیان و قربانیان هولوکاست را در جریان جنگ جهانی دوم به اردوگاه های کار اجباری، کار اجباری و اردوگاه های مرگ منتقل می کردند. [ ۱] [ ۲]
پاکسازی مردمی که در جریان «راه حل نهایی» مورد هدف قرار گرفتند به دو عامل اصلی وابسته بود: توانایی اردوگاه های مرگ برای کشتار با گاز سمی و خلاصی هر چه سریع تر از اجساد کشته شدگان، و سپس توانایی ترابری ریلی برای انتقال قربانیان از گتوهای نازی ها به این اردوگاه های پاکسازی. امروزه هنوز مورد اعتمادترین تخمین ها از تعداد کشته شدگان «راه حل نهایی» به اسناد ثبت شده توسط راه آهن آلمان استناد می کنند. [ ۳] [ ۴]
در میان مراحل گوناگون هولوکاست، قطارها برای مصارف مختلفی به کار گرفته شدند. در آغاز، این قطارها برای انتقال یهودیان به گتوهای یهودی و نیز انتقال کارگران اجباری به اردوگاه های کار اجباری در لهستان و دیگر مناطق به منظور بهره کشی اقتصادی استفاده می شدند. [ ۷] [ ۸] در ۱۹۳۹، به دلایل تدارکاتی، جمعیت های یهودی ساکن در مناطقی از لهستان اشغالی که دور از ریل قطار بودند به اجبار برچیده شدند. [ ۹] تا پایان ۱۹۴۱، نزدیک به ۳٫۵ میلیون یهودی لهستانی از دیگر مردم جدا و به گتوهای اس اس منتقل شدند؛ عملیاتی که نیازمند تعداد بسیار زیادی از قطارهای باری بود. [ ۱۰] گتوهای دائمی دسترسی مستقیم به راه آهن داشتند تا بتوان غذای زندانیان را تأمین کرد. [ ۱۱]
پس از کنفرانس وانزه و تصمیم آلمان نازی به «حل نهایی مسئله یهود»، گتوهای لهستان و دیگر نقاط اروپا برچیده شدند تا یهودیان به اردوگاه های مرگ فرستاده شوند. در جریان برچیده شدن این گتوها، قطارهای باری نقشی بسیار اساسی در اجرای «راه حل نهایی» داشتند. رائول هیلبرگ تاریخ دان از این قطارها به عنوان «عنصری جدایی ناپذیر از ماشین کشتار جمعی» نازی ها یاد می کند. [ ۸] اگرچه قطارهای حامل زندانیان ظرفیت ریلی ای را، که می توانست برای انتقال سرباز و مهمات استفاده شود، اشغال می کردند، بهره گیری از آن ها زمان مورد نیاز برای اجرای کشتار در اندازه وسیع را کوتاه می کرد. به دلیل آنکه این قطارهای باری – که اغلب برای انتقال دام مورد استفاده قرار می گرفتند – به شکل کامل پوشیده بوده و شیشه ای به بیرون نداشتند، نیاز به تعداد فراوان سربازان و نیز تخصص مورد نیاز برای آن ها کم بود. از این روی، نازی ها توانستند با دروغ گفتن دربارهٔ «برنامه بازاستقرار» هم یهودیان گتوها را ترغیب به سوار شدن بر قطارها کنند، و هم وقت کافی برای ساخت تعداد بیشتری اتاق گاز و تجهیزات کشتار جمعی داشته باشند. [ ۱۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپاکسازی مردمی که در جریان «راه حل نهایی» مورد هدف قرار گرفتند به دو عامل اصلی وابسته بود: توانایی اردوگاه های مرگ برای کشتار با گاز سمی و خلاصی هر چه سریع تر از اجساد کشته شدگان، و سپس توانایی ترابری ریلی برای انتقال قربانیان از گتوهای نازی ها به این اردوگاه های پاکسازی. امروزه هنوز مورد اعتمادترین تخمین ها از تعداد کشته شدگان «راه حل نهایی» به اسناد ثبت شده توسط راه آهن آلمان استناد می کنند. [ ۳] [ ۴]
در میان مراحل گوناگون هولوکاست، قطارها برای مصارف مختلفی به کار گرفته شدند. در آغاز، این قطارها برای انتقال یهودیان به گتوهای یهودی و نیز انتقال کارگران اجباری به اردوگاه های کار اجباری در لهستان و دیگر مناطق به منظور بهره کشی اقتصادی استفاده می شدند. [ ۷] [ ۸] در ۱۹۳۹، به دلایل تدارکاتی، جمعیت های یهودی ساکن در مناطقی از لهستان اشغالی که دور از ریل قطار بودند به اجبار برچیده شدند. [ ۹] تا پایان ۱۹۴۱، نزدیک به ۳٫۵ میلیون یهودی لهستانی از دیگر مردم جدا و به گتوهای اس اس منتقل شدند؛ عملیاتی که نیازمند تعداد بسیار زیادی از قطارهای باری بود. [ ۱۰] گتوهای دائمی دسترسی مستقیم به راه آهن داشتند تا بتوان غذای زندانیان را تأمین کرد. [ ۱۱]
پس از کنفرانس وانزه و تصمیم آلمان نازی به «حل نهایی مسئله یهود»، گتوهای لهستان و دیگر نقاط اروپا برچیده شدند تا یهودیان به اردوگاه های مرگ فرستاده شوند. در جریان برچیده شدن این گتوها، قطارهای باری نقشی بسیار اساسی در اجرای «راه حل نهایی» داشتند. رائول هیلبرگ تاریخ دان از این قطارها به عنوان «عنصری جدایی ناپذیر از ماشین کشتار جمعی» نازی ها یاد می کند. [ ۸] اگرچه قطارهای حامل زندانیان ظرفیت ریلی ای را، که می توانست برای انتقال سرباز و مهمات استفاده شود، اشغال می کردند، بهره گیری از آن ها زمان مورد نیاز برای اجرای کشتار در اندازه وسیع را کوتاه می کرد. به دلیل آنکه این قطارهای باری – که اغلب برای انتقال دام مورد استفاده قرار می گرفتند – به شکل کامل پوشیده بوده و شیشه ای به بیرون نداشتند، نیاز به تعداد فراوان سربازان و نیز تخصص مورد نیاز برای آن ها کم بود. از این روی، نازی ها توانستند با دروغ گفتن دربارهٔ «برنامه بازاستقرار» هم یهودیان گتوها را ترغیب به سوار شدن بر قطارها کنند، و هم وقت کافی برای ساخت تعداد بیشتری اتاق گاز و تجهیزات کشتار جمعی داشته باشند. [ ۱۲]
wiki: قطارهای هولوکاست