قضیه شرطیه طبیعیه

[ویکی فقه] قضیه شرطیه طبیعیه، به معنای قضیه دالّ بر تلازم یا تنافی تالی با مقدّم، بدون توجه به حالات و چگونگی های مقدّم است.
قضیه طبیعیه به قضیه حملیه طبیعیه و قضیه شرطیه طبیعیه تقسیم می شود. بیش تر منطقیان متعرض قضیه شرطیه طبیعیه نشده اند. مرحوم مظفر در کتاب "المنطق" معتقد است که قضیه طبیعیه به صورت شرطیه نمی آید زیرا قضیه طبیعیه آن است که موضوع آن طبیعت، و نفس "کلّی بما هو کلّی" و "بما هو موجود فی الذهن" باشد، و قضیه شرطیه موضوعی ندارد. ولی مؤلف "منطق مقارن" قضیه شرطیه طبیعیه را ممکن می داند و می گوید: مقدم در قضایای شرطیه به منزله موضوع در قضیه حملیه است، حال گاه مقدم بدون توجه به حالات و چگونگی های آن در نظر گرفته می شود در این صورت، شرطیه را "طبیعیه" نامند و ادات آن در زبان عربی اذا، ان و مانند این ها است. مثل: "اذا کانت الشمس طالعة کان النهار موجوداً؛ وقتی خورشید بر آمده باشد روز موجود است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.• مظفر، محمدرضا، المنطق.
۱. ↑ مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۱۶۲.
...