قضض
لغت نامه دهخدا
قضض. [ ق َ ض َ ] ( ع مص ) سنگریزه ناک گردیدن. || سنگریزه یا خاک در کاواکی دندان ماندن وقت خوردن طعام. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): قض فلان من الطعام قضضاً؛ اکله و وقع منه بین اضراسه حصی او تراب ، و عبارة الاساس : قد قضضت الطعام قضضاً؛ اذا اکلت منه فوقع بین اضراسک حصی. ( اقرب الموارد ). || خاک آلود گردیدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
قضض. [ ق َ ض ِ ] ( ع ص ) بسیارسنگریزه. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): مکان قضض ؛ جای بسیارسنگریزه. طعام قضض ؛ طعام سنگریزه ناک. ( از منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
wikialkb: ریشه_قضض
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید