قضبا

[ویکی الکتاب] معنی قَضْباً: سبزیجات تر و تازه ای که انسان آن را میخورد
ریشه کلمه:
قضب (۱ بار)

«قَضْب» (بر وزن جذب) در اصل به معنای سبزی هایی است که آن را در نوبت های مختلف می چینند، و در اینجا به معنای انواع سبزی های خوردنی است، و ذکر آن به دنبال انگور، دلیل بر اهمیت این مادّه غذایی است که در علم غذاشناسی امروز، فوق العاده روی آن تکیه می شود. گاه کلمه «قَضْب» به معنای قطع کردن و چیدن، و واژه «قضیب» به معنای شاخه درخت آمده، و «سیف قاضب» به معنای شمشیر قاطع است. از «ابن عباس» نقل شده: منظور از «قَضْب» در اینجا «رطب» است، که آن را از درخت می چینند، ولی این تفسیر بسیار بعید به نظر می رسد; چرا که در آیه بعد اشاره جداگانه به مسأله «رطب» شده است.
بعضی نیز احتمال داده اند: «قَضب» به معنای میوه های بوته ای باشد (مانند خیار و هندوانه و مانند آنها) و یا ریشه های گیاهی (مانند هویج و پیاز و کلم). ولی، بعید نیست «قَضْب» در اینجا معنای گسترده ای داشته باشد که هم سبزی های خوردنی را شامل شود، هم میوه های بوته ای و هم ریشه های غذایی را.
. ظاهرا مراد از قضب تره خوردنی است و به واسطه پشت سر هم چیده شدن قضب گفته شده زیرا قضب در اصل به معنی قطع است «قَضَبَهُ قَضْباً: قَطَعَهُ» آن را علف نیز گفته‏اند ولی در «ابّ» گذشت که تره خوردنی است و از اینکه آن را رطبه و «قتّ» گفته‏اند باید تره خوردنی در آیه مراد باشد.