قضایای یقینی بدیهی

[ویکی فقه] قضایای یقینی بدیهی، به معنای قضایای مورد تصدیق عقل، بدون نیاز به نظر و تامّل است.
قضایای یقینی (یقینیات) به قضایای یقینی بدیهی (اوّلی) و قضایای یقینی نظری (ثانوی) تقسیم می شوند. قضایای یقینی بدیهی آن دسته از قضایای اصلی و ضروری است که محتاج به نظر و تامل نباشند بلکه خود به خود روشن و واضح باشند. این قضایا اساس قضایای یقینی اکتسابی می باشند و همه قضایای یقینی به یکی از اینها بر می گردند. بدیهیات خود بالذات معلوم و محقَّق اند و قضایای دیگر به کمک آنها معلوم می شود، و سلسله استدلال های قیاسی در تحلیل به آنها منتهی می شود. بنابراین آنها از زمره مبادی علوم هستند. قضایای یقینی بدیهی بر اساس استقراء شش نوع است: اولیات، مشاهدات، تجربیات، متواترات، حدسیات و فطریات.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.• گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.• صدر، محمدباقر، الاسس المنطقیة للاستقراء.• تفتازانی، عبدالله بن شهاب الدین، الحاشیة علی تهذیب المنطق.• سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومة.
۱. ↑ صدر، محمدباقر، الاسس المنطقیة للاستقراء، ص۳۷۵.۲. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۲۰۴.
...