[ویکی فقه] قصد تهیأ. قصد تهیّا به قصد آمادگی برای عمل عبادی، هنگام انجام مقدمات قبل از دخول وقت ذی المقدمه اطلاق می شود.
تهیّا به معنای آمادگی است، و قصد تهیّا یعنی قصد انجام مقدمات عبادتی که وقت معینی دارد، و پیش از فرا رسیدن وقت وجوب آن، به منظور آماده شدن برای به جا آوردن عبادت در وقتش صورت می گیرد، مثل: قصد تهیا در وضو برای نماز ظهر ، پیش از فرا رسیدن ظهر شرعی.
تهیّا به معنای آمادگی است، و قصد تهیّا یعنی قصد انجام مقدمات عبادتی که وقت معینی دارد، و پیش از فرا رسیدن وقت وجوب آن، به منظور آماده شدن برای به جا آوردن عبادت در وقتش صورت می گیرد، مثل: قصد تهیا در وضو برای نماز ظهر ، پیش از فرا رسیدن ظهر شرعی.
[ویکی فقه] قصد تهیّا به قصد آمادگی برای عمل عبادی، هنگام انجام مقدمات قبل از دخول وقت ذی المقدمه اطلاق می شود.
تهیّا به معنای آمادگی است، و قصد تهیّا یعنی قصد انجام مقدمات عبادتی که وقت معینی دارد، و پیش از فرا رسیدن وقت وجوب آن، به منظور آماده شدن برای به جا آوردن عبادت در وقتش صورت می گیرد، مثل: قصد تهیا در وضو برای نماز ظهر ، پیش از فرا رسیدن ظهر شرعی.
دفع اشکال
برخی اعتقاد دارند چون وضو، ذاتاً مطلوب مولا است و مکلف نیز آن را به قصد قربت و ادای نماز به جا می آورد چنین وضویی صحیح است و احتیاجی به وجود امر برای توجیه صحت آن نیست؛ از این رو، این اشکال که قبل از فرا رسیدن زمان واجب هیچ امری متوجه چنین وضویی نمی باشد، وارد نیست.
تهیّا به معنای آمادگی است، و قصد تهیّا یعنی قصد انجام مقدمات عبادتی که وقت معینی دارد، و پیش از فرا رسیدن وقت وجوب آن، به منظور آماده شدن برای به جا آوردن عبادت در وقتش صورت می گیرد، مثل: قصد تهیا در وضو برای نماز ظهر ، پیش از فرا رسیدن ظهر شرعی.
دفع اشکال
برخی اعتقاد دارند چون وضو، ذاتاً مطلوب مولا است و مکلف نیز آن را به قصد قربت و ادای نماز به جا می آورد چنین وضویی صحیح است و احتیاجی به وجود امر برای توجیه صحت آن نیست؛ از این رو، این اشکال که قبل از فرا رسیدن زمان واجب هیچ امری متوجه چنین وضویی نمی باشد، وارد نیست.
wikifeqh: قصد_تهیأ