قصاص نفس

[ویکی فقه] قصاص در لغت به معنی سزای کار بد دادن است که، یکی از مجازات های پنج گانه در حقوق کیفری ایران می باشد. به معنای تلافی و استیفای عین جنایتی است که بر مجنی علیه وارد شده است.نفس که به معنای روح، عین، و خون آمده است و کلمه نفس مؤنث است اگر از آن ارادۀ معنای روح را بکنی و مذکّر است اگر از آن اراده معنای شخص را بکنی و به قصاص در جنایت قتل عمدی قصاص النفس می گویند.مقنن چه در قبل از انقلاب یا بعد از آن قتل را تعریف نکرده است و فقها هم در صدد تعریف کاملی از قتل نبودند.قتل عمد ازهاق النفس المعصومة المکافیة عملاً و عدواناً یعنی خارج کردن نفسی که محترم و مورد حمایت قانون است و هم کفو و برابر در دین و حرّیت و غیره می باشد بصورت عمدی و عدوانی که بدون اذن شارع می باشد. سلب حیات ارادی از انسانی که مورد حمایت قانون است بر خلاف عدالت بوسیله انسان دیگر را گویند.
قتل بطور کلی به سه شکل متصور است: عمد، خطأ محض و شبه عمد و فقها قتل عمد موجب قصاص می شود و دو نوع دیگر قتل تنها سبب می شوند که قاتل یا عاقله مالی به عنوان دیه به اولیای مقتول بپردارند.
شرایط قصاص
برای قصاص شرایطی بیان شده است که به اهم ان ها اشاره می نماییم:
← مساوات در آزادی
قصاص به یکی از امور ذیل تحقق می پذیرد:
← اقرار
...