( قصارة الارض ) قصارة الارض. [ ق ُ رَ تُل ْ اَ ] ( ع اِ مرکب ) پاره ای از زمین نیکو خوشتر از روی گیاه و طراوت به اندازه پنجاه گز یازیاده از آن. ( منتهی الارب ). قطعة قصیرة من الارض و هی اسمنها ارضاً و اجودها نبتاً قدر خمسین ذراعاً و اکثر. ( اقرب الموارد ). || دانه ای که در سنبل بماند بعدِ کوفتن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
پاره از زمین نیکو خوشتر از روی گیاه و طراوت باندازه پنجاه گز یا زیاده از آن .
