قصاء

لغت نامه دهخدا

قصاء. [ ق َ ] ( ع مص ) قَصْو. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قصو شود. || ( اِ ) پیشگاه فراخ سرای. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قصا شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس