قشیر
لغت نامه دهخدا
قشیر. [ ق ُ ش َ ] ( اِخ ) ابن خزیمةبن مالک بن سلامان بن اسلم بن افصی. یکی از مشهوران طائفه اسلم است ، و از این دوده است سلمةبن اکوع. ( اللباب ).
قشیر. [ ق ُ ش َ ] ( اِخ ) ابن کعب بن ربیعه.پدر قبیله ای است از هوازن. ( منتهی الارب ). قشیربن کعب بن ربیعةبن عامربن صعصعة هوازنی عدنانی ، جد جاهلی است. بعضی از افراد خاندان وی در خراسان و نیشابور حکومت داشتند و گروههائی از این خانواده در دوران فتح به اندلس مهاجرت کردند. ( الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 42 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید