قسقوس

لغت نامه دهخدا

قسقوس. [ ق ُ ] ( ع اِ ) هیزمی است که انواع آن با افران میسوزد ، و این کلمه دخیل است. ( اقرب الموارد ). نام نوعی چوب که میسوزد، و عامه آن را سکوس نامند و سقواص نیز خوانده میشود و این همان است که حنین در کتاب دیسیقوریدوس آن را به لحیةالتیس ترجمه کرده است. رجوع به مفردات ابن بیطار شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس