قسطاکی

لغت نامه دهخدا

قسطاکی. [ ق ُ ] ( اِخ ) ابن یوسف بن بطرس بن یوسف بن میخائیل حمصی. از شاعران و نویسندگان و ناقدان و از مردم حلب است که تولد او به حلب بود و به سال 1275 هَ. ق. به دنیا آمد و به سال 1360 هَ. ق. هم بدانجا درگذشت. اجداد او در نیمه ٔاول قرن 16 م. هجرت کردند. او راست : 1- «منهل الورّاد فی علم الانتقاد»، این کتاب در سه جزء است و بسیاری از فصول آن در روزنامه ها و مجلات بزرگ منتشر شده است. 2- کتاب السحر الحلال فی شعر الدلال ، چاپ شده ، و این کتاب را در شرح حال خال خود جبرائیل دلال نوشته. 3- ادباء العرب ذووالاشر فی القرن التاسععشر، چاپ شده. 4- مجموع رسائل و خطب و مقالات فی اغراض شتی ، خطی. 5- دیوان شعر بزرگ ، خطی. 6- مجموع اغان. وی از اعضاء انجمن علمی عربی دمشق بود. ( اعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 41 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس